Divan

Çeşmümi eşk ile genc-i dür-i meknûn etdün
Merdüm-i çeşmümi ihsân ile Kârun etdün

Mey-i gül-gûnu dedün akla ziyândur zâhid
Bu mudur akl ki terk-i mey-i gül-gûn etdün

Cânum aldun mey içün sâkî içürdün mana kan
Dâd elünden ki meni âl ile mağbûn etdün

Hattunun âfet-i cân olduğunu bildürdün
Lûtf kıldun ki meni vâkıf-ı mazmun etdün

Dil dutar mâr-ı ser-i zülfünü vehm eylemeyüp
Bilmezem kim ana ta’lîm-i ne efsûn etdün

Tanımaz oldu meni ta’ne eden ehl-i riyâ
Şükr kim hâlümi ey ışk diger-gûn etdün

Ey Fuzûlî ne murâd oldu müyesser bilsem
Munca kim hasret-i lâl ile ciger hûn ettün

Fuzûlî