Birbirimize verilmek üzere içimizde güzellikler taşırız

Birbirimizle iletişim kurmamızı, olgunlaşmamızı, sevmemizi sağlayan, yegâne bağlantımızdır. İç güzelliği, kişinin kapasitesi oranındaki güzelliği kapsar. Bizim yapmamız gereken, bu kapasiteyi arttırmaktır. İç güzelliğimizin daha derinlerine inme arzusuyla kendimizi geliştirip, mümkün olduğu kadar çok kişiyle güzelliğimizi birleştirmemiz gerekmektedir. Öğrenmek istediğimiz her şeyde, bu güzelliği görmemiz gerekecektir.

Bizler, maalesef egosal çıkarlarımız doğrultusunda hareket ettiğimiz için, etrafımızdaki güzelliklerin farkına varamıyoruz. Sadece, fiziksel görüş frekanslarımızla bir bakış sağlıyoruz. Bu bakış ısrarla sürdürmek, bizim görüş açımızı kısırlaştırıyor. Eğer görüşümüzü biraz geliştirmiş olsak, gördüğümüz her şeyin iç güzelliğinin dıştaki yansımasını alacağız. İyi, kötü kavramlarına yaslanmış olmamız, bizlerin neyi nerede nasıl görmemiz gerektiğine, bu ikileme düşmemize neden olmaktadır. İyinin içinden aldığımız güzellikleri, kötü dediğimizin içinde de görmemiz gerekmektedir. Ya da bize iyi gibi görünen güzelliklerin, bizi şımartan, egomuzu besleyen olduğu için, güzel geldiğini bilmemiz gerekmektedir.

Bizim için en güzeli, içinde olanın yargısına kapılmadan, sadece yaşayarak, etrafımızdakilerin içindeki güzellikle, kendi güzelliğimizi birleştirmek olacaktır. Bu birleşim, daha içerilerde kalmış güzellikleri de açığa çıkararak yoluna devam ederken, tekâmül yolundaki olgunluktan da hazzını alıp, tadılmamış güzelliklerin birleştiricisi olacaktır. İç güzellik birleşmemizi, bir olmamızı sağlayandır. Her birimiz, birbirimize verilmek üzere içimizde güzellikler taşırız ve bunları birbirimizle paylaşmamız gerekir. Paylaşılamayan güzellik, kapanmaya muhtaçtır.
Güzelliklerimizi her şeye açık tutmamız dileğiyle...

ALINTI